Sen kiminlesin?

Sen kiminlesin? Sen seninleysen herkese ihtiyacın var. Sen O'nunla isen, herkesin sana ihtiyacı var

Hayat bir yolculuktur. Gidebildiğin kadar, yaşarsın

Hayat bir yolculuktur. Gidebildiğin kadar, yaşarsın

"Sen hiçbir şey değilsin"

"Sen hiçbir şey değilsin" diyen haklı. Sendeki senden bahsediyor. "Sen her şeysin" diyen de haklı sendeki O'ndan bahsediyor.

AKŞAM SAATİ

AKŞAM SAATİ

Yelkovanın akrebi kovaladığını 

Tencerenin boşaldığını fırının üstünde

Çiçeklerin çatlak yüzüyle bana baktığını 

Hep akşam saati fark ederim

Odalarda sırnaşan olmadığını bana 

Küçük kaprislerle nazlanamadığımı 

Ne olursa olsun yalnız verdiğim kararları 

Hep akşam saati fark ederim

Ben de bir çay alabilir miyim diyen sevgili 

Günün nasıl geçtiğini dinler mi, sabırla

Soruları cevapsız gözden geçiren beni 

Hep akşam saati fark ederim

Yanarken ışıkları bir bir evlerin 

Ayak seslerinin başka kapılara yöneldiğini 

Açılan her kapıda gülümseyen gözle

Hep akşam saati fark ederim

Kokusunu bırakmış yolda bir adam 

Bakışıyla dokunur sevdiğine kadın 

Görünce iki âşığın hâlini, içlendiğimi 

Hep akşam saati fark ederim

Yemek masamı donatırken 

Tabakların ne kadar az yer kapladığını 

Eline sağlık güzel olmuş diyen olmadığını 

Hep akşam saati fark ederim

Çayı, yemişi yerini almış sehpamda 

Canım, başka kanala bakalım mı sesini 

Kalkıp ararken sebepsiz çöküşümü 

Hep akşam saati fark ederim

Ağırlaşınca gözlerimin, koltuğun canlandığını 

Yatağı ısıt geliyorum diyenimin olmadığını 

Biri dururken diğerini sürükleyen ayaklarımı

Hep akşam saati fark ederim.

Melek Kırıcı Erköse

"VİRA BİSMİLLAH"

"VİRA BİSMİLLAH"

-Şiire Sevdalı Kızın Söylediğidir-

Sana uzanan kaşığı

Şefkatle dokunan elleri

Geri çevirdiğin yerde

Ben sokaktan izledim hayatı

Sevgi besliyorsa ruhu bedeni

Ben aç-açıktım o günden beri

Baktım olacak gibi değil

Silkelenip geldim kendime

Buna çok emek verdim çok

-Bu şiire sevdalı kızın söylediğidir

Sormadılar ki

Tahsiline devam etmek ister misin?

Dediler ki sahipsizsin evlenmelisin

Senin elin kalem kâğıt tutarken

Ben, bebek verdim ellerime

Noktayı virgülden kaderi şanstan

Ayırmayı istemez miydim ben de

-Bu şiire sevdalı kızın söylediğidir

Kimileri temiz bakan gözüme, saf dedi

Herkesler konuştu, küsmedim kimseye

-Dedim, ben şair olacağım

-Dediler, sen okudun mu fakültede

Şiir yazacak kadar zengin mi kelimelerin

Hislerim güçlü, duygularım yoğun

yetmez mi, dedim

-Bu şiire sevdalı kızın söylediğidir

Yapma Melek!

Güldürme kendine şairleri

Onlar usta, onlar üstat, ya sen!

-Dedim, çıraklığın yaşı mı var

Yakalamaz mı şiir aşkım onları

Bu işe soyundum bir kere, dönmem

Kitap okuyanlar mı yansıtır sedasını

Duygular mı kaleme kâğıda sürükler

Çizebilseydim ressam olup

Resmini çizerdim içimdekilerin size

Şaire çevirdi elimi yüreğim neyleyim!

-Bu şiire sevdalı kızın söylediğidir.

Melek Erköse Kırıcı

GAZZE

GAZZE

Ölü toprağı dökülmüş üstüne

İnsanlık uyku hâlinde

Sabinin gözüne dikilmiş silah 

Silah ile yaşam yüz yüze

Durmaz namluda mermi 

Kalbi çıktı çıkacak

Ben bu bakışa yandım

İbret diye kendime aldım 

Masuma dualar saldım 

Kâfire lânet yağar bu şehirde.

Melek Kırıcı Erköse

Dilimden dökülen korla ısıtan Ben değil miyim?

Gazın mavisiydin ben turuncu alevi

Sen esas olandın ben görünmeyen gizi

Uzaklardan uzanan yüreğini

Dilimden dökülen korla ısıtan

Ben değil miyim?

Koşmak istiyordum; atların üstü- ne binmek ve alabildiğine gitmek,

Çok canlı bir caddeydi. Mısır ve çeşit-

li yiyecek satan el arabaları; sokakta yularından tutulup tak tak sesleriyle, riyle, şölen edasıyla geçen atlar; satış için kimi yerde vitrinleri, kimi

yerde tezgâhları süsleyen cicili bicili kıyafetler... Ne ararsan vardı bu

sokakta. Ne iyi yapıp da gelmiştim. Koşmak istiyordum; atların üstü-

ne binmek ve alabildiğine gitmek, saçlarımı rüzgâra salıp, yüreğime

tüm güzellikleri sığdırmak için hızla koşmak; yürürken karşılaştığım

bakışlara gülmek, yaşlı teyze ve dedeleri öpmek, bebeklere nanik ya-

pıp kaçmak istiyordum. Neler oluyordu bana? Caddede uslu uslu yü-

rürken beni gören bunca insan bilebilir miydi içimden gelip geçen çıl-

gın düşüncelerimi?

Mahkum Mahfuz Kitabımdan

Bahçenin Kimsesiz Köşesinde Hasbihâl

Bahçenin Kimsesiz Köşesinde Hasbihâl

Ezan sesleriyle adını öğrendim

-Sus, dinle sevap derdi büyüklerim

Sevabı bilemeden

Ben sesini dinledim

-Yaramazlık yapmazsan

Allah seni sever, dediler

Sen sev beni diye

Hep sessiz kaldım

SİNOPE Şiir

Kim bilir kaçıncı defaydı çaydanlıktaki çayın suyla karışması.

Çaydanlığa su koydu. Kim bilir kaçıncı defaydı çaydanlıktaki çayın

suyla karışması. Artık rengi de kalmamıştı. Babaannesi, “Bugün de içelim;

yarın yeni çay demleriz.” demişti. Dilek omuz silkti; “Önemli değil”

gibi

Üçüncü Sinema

Mahkum Mahfuz

Ayağı dizine kadar sarılı, ısrarla ayağının üstüne basıp yürüyen bu

genç adam da neyin nesiydi ki? Ayağı hem sarılı, hem zincirlerle bağ-

lıydı. Bu, esmer, karakaşlı, simsiyah saçlarıyla derin bakışlı adam; bir-

biri ardına dizlerini sürüklerken acıyı yürütmüyor, âdeta çocuk gibi

koşuyordu. Sanki yüzündeki acının resmiyle kanatmak istiyordu elle-

rini, ayaklarını. Sanki derman olan her yerini götürmek istiyordu uzak-

lara. Ta ki, dermansız kalıp sızana kadar...

Mahkum Mahfuz

"SENİ BENDE GİZLEME YAR"

Bak, cenahında uçuyor kadınlığım 

Üstüne bir şey asmadım kırışmasın

Rüzgâra kokumu sakladım 

Araladığım penceremde 

Yıldızsız gecelere saldım

Uyandım uzanıp giden mavi efsuna 

Kulaçladım deryayı geldim bu ana 

Yoruldum yiğidim iki gözüm erim 

Sensin sevdiğim

Seyyah oldum yolunda derdindeyim 

Taş mevziler soğudu temmuz sıcağına 

Kalemler yazdı yankılandı sayfalar 

Gecenin karanlığında dolaşan 

Panzehirsin damarlarımda

S

e

n

i

B

e

n

d

e

G

i

z

l

e

m

e

Y

âr şiirimden..

İhtiras düşmüş nem diye her yere

Deniz lacivert

Midye kadehim bu gece

Sahil sensiz

Sen yine bende

Ben dudağıma değen nefeste

Sarhoşum bu gün

İçim garip bir hoş ki

İhtiras düşmüş nem diye her yere

Sahilde yine sensiz

Yıldızlar hapsetmiş geceyi

Dudaklarım, diyorum dudaklarım.

Cana yakın sevgileri gözlüksüz göremiyorum artık

Ben yine beklerim

Her güne yeniden başlayarak

Bak, demedi deme biraz değiştim

Hayallerime çizikler düştü

Neşeme kıraçlar, çatlaklar

Zaman işte durmuyor ki yerinde

Beyazı bırakırken siyahı aldı kendine

Lülelerim zayıfladı içten içe

Cana yakın sevgileri

Gözlüksüz göremiyorum artık

Suyla oynamaya gerek kalmadı

Pamuk eller yazmış çizmiş

Geçmişi nakış gibi kendine

Hani biraz daha beklerim

Beklerim, sorun değil de

Bunca susuzluğun içinde

Kavuran güneş niye.

Birden mahcup oldum; o kadar sıkı sarıldığım için

Denize dokunmak istiyordum. Hatta daha fazlasını istiyordum; ama

müsait değildim. Ayakkabılarımı elime aldım; suların tenimle dansını

hissederek taradım kumsalı boylu boyunca. Su almak için en yakın

büfeye doğru gittim. Elimi uzattığımda, bir elin elime dokunduğunu

hissettim. Başımı kaldırdığımda Mustafa’nın keskin, heyecanlı, coşku

dolu bakışıyla karşılaştım. Allah’ım nasıl mutlu olmuştum? “Mustafa”

derken, sesli mi sesiz mi dedim, hâlâ farkında değildim. Boynuna

sarıldım; öyle sıkı, öyle bendendi ki... Sonra geri adım atıp, incelemeye

başladım. Bakışlarından kurtulabilirsem devam edecektim; ama

takılı kalmıştım. Mustafa’ydı bu! Mahallemin yaramaz çocuğu, hep

hayatımda yer alan Mustafa’ydı işte. Çocuk değildi; hatta çok büyüktü;

erkekti... Birden mahcup oldum; o kadar sıkı sarıldığım için. Küçücük

kalmıştım yanında.

Başımı kaldırdım ve aynı anda birbirimize aynı soruyu sorduk:

Kaptan kumraldı; bahtı esmer

Sinema vakitlerini sevmezdim Kaptan, çünkü giderdin o vakitler... En

çok üçüncü sinemayı seviyordum ben. Hani bırakıp gitmeden önceki

son sarılışını, öpüşünü… Şimdi sinema vaktini de istiyorum baba! Üç

yıldızını az mı sevdin? Beni az mı sevdin? Ya Melek’i ya Hicran’ı...

Hicran ki annemin son hatırası, son kokusunu taşıyan uzaklara, çok

uzaklara hasreti de özlemi de ayrılığı da o körpecik bedeniyle götüren.

Bak baba, üç kızın, üç ayrı dünya, ah dünya! Okyanuslara dönmemek

üzere mi gittin baba? Ne olur dön! Dön, dön de sinemaya gidelim.

İçinde ölüm olmayan, hasret olmayan filimler izleyelim.

Kaptan kumraldı; bahtı esmer

Bu gün bana bu fotoğrafını yolladılar baba içim sızlıyor..Ben seni hiç görmedim. Şimdi bakıyorum fotoğrafına da benim de boynum hep yana düşüyor baba 

frown ifade simgesi

 Babamm

"Şaşkın Gonca"

Uğrak yerim şehir değil

Tekneyi ıssıza demirleyip

Yaşanmayan yaşamı da

Yoklukla terbiye edip

Gonca gül tadında

Yalnızlığın limanına

Varmak isterim,

Şaşkın Gonca şiirimden..

"Gelmezsen Elbisemi Değişirim"

Eğlence neşe âlem dokunsana, dediler

Sen de bu dünyadan nasibini alsana

Gelse gelirdi, boşa hayal kurmasana

Dedim, nasibim O

O alacak bende ne varsa

Sen de giy beyazları

Hazır ol düğünümüze

Gecikirsen kefeni çekip üstüme

Sana geleceğim

Bak, gelmezsen elbisemi değişirim

Azrail yakınımda bu oyundan tüyerim.

Sinope şiir kitabımda "Gelmezsen Elbisemi Değişirim" şiirimden bir bölüm

"KAPTAN GEL!"

   Kaptan hayata gözlerini yummuştu.

Nasıl yani? Artık hiç mi göremeyecek, sarılamayacaklardı babalarına?

Üçüncü sinemadan önce de mi? Kızlardan büyüğü, avazının çıktığı

son sesle: “Kaptaaannnn!” diye bağırdı.

“Kaptannn gel!

Altı ayda bir de olsa gel! Kucağına önce kız kardeşimi al, onu sev; o

körpeyi, o sabiyi sev, Hicran’ı sev; gel baba, ne olur gel! Gel baba,

gel! Bilsem de bizi sinemaya bırakıp gideceğini, gel babamm, gel!”

dedi, ağladı, sızladı kendi gözyaşlarında boğuldu. Kaptan gelmedi.

Gelemedi...

Üçüncü Sinema Kitabımdan..

ÇIRÇIPLAK

ÇIRÇIPLAK

Oysa açım diyebilmeyi

O kadar çok istiyorum ki

Bir kerecik olsun şımarmayı

Sınırımı aşmayı

Aykırı davranmayı

Hani dokunmak

Ayıptı ya bizde

Çırpındıkça büzüldü

Doğrularımın torbası

Duygularım mantığımı avladı

Şimdi baş başayız seninle

Meğer bilerek kanmaya

Ne kadar hazırmış yüreğim.

ÇIRÇIPLAK BAŞLIKLI ŞİİRİMDEN BİR BÖLÜM..

SU BİLE ACITIR, GEÇTİĞİ YER YARAYSA..

Su bile acıtır, geçtiği yer yaraysa...

KARA CEHENNEM

Şartlara uyuyor olmasına rağmen şoförlüğe seçilmemiş; umudunu da

yitirmemişti. Murat’ı iki yüz askerle birlikte, adı “Mezarlık” olan bir

koğuşa verdiler. Koca koğuşta sadece bir ampul vardı aydınlatmaya

çalışan. On beş gün burada kalıp sonra başka yerlere gidecekleri için,

balık istifi gibi üst üste yatmışlardı. Parası olanlar, paralarını önceden

atletlerinin içine diktirdikleri keselere saklıyor, kıyafetlerini üst üste

giyiyorlardı çalınmasın diye. 

Özellikle geceleri, çok kalabalık olduğundan koku çok ağırlaşıyordu.

Ne bir bardak sıcak çay içebiliyorlardı içlerini ısıtmak için, ne de

yakınlarını arayabilecekleri bir telefon bulabiliyorlardı. Eğitim yap-

tıkları yerse, birlikten dört kilometre yüksekte bir dağın üzerindeydi.

Murat, iki yüz askerle birlikte her sabah uygun adımla gidiyordu eği-

time.

On beş gün çabuk geçti. Bir sabah; tek ampullü, adı “Mezarlık” olan

bu koğuşta kaldığı iki yüz arkadaşıyla birlikte kara trene dolduruldu-

lar ve Balıkesir Çayırhisar’a getirildiler. Geldikleri yere göre bir cen-

netti burası. Koğuşlar otuz kişilikti; çay ve kahve içebiliyor, sıraya gi-

rerek telefonla sevdiklerini arayabiliyorlardı. Hepsi yeniden doğmuş

gibi olmuşlardı. 

Mahkum Mahfuz kitabımın 136.sayfasında yer alan "KARA CEHENNEM!" Başlıklı öykümün içinden..

Ben Seni Sevdim Ayrılığı Değil

Ben Seni Sevdim Ayrılığı Değil

Sanır mısın ki

Sevmez gül bülbülü

Ve bahçıvan gülü

Öylesi güzel sarmaşık

Süsler ki bahçelerini

Öper yüreğinden her biri

Bir diğerini

Gül ‘seviyorum’ der bülbüle de

Ah o bülbülün şarkıları olmasa

Konsa gülün gönlüne

Anlatsa gece yarısı serenadında

Dalsa balkondan alev alev gülüne

Dil dökse şiirleriyle

Su misali billûr sesiyle

Sinope şiir kitabımdan..

"Acı damla damla akıtır sıvısını "

Alabildiğine uzun, sessiz kaldırımlar

Acı damla damla akıtır sıvısını 

Koşup bölmek istersin sessizliği 

Dilin tutulur, ayakların ağrır 

Eczaneler kapanmıştır

Ya bu palto, ısıtır mıydı ayazda 

Şahit olur muydu yaşananlara 

Kalır mıydı kış boyu sırtında 

Tüm istiridyeleri tek tek açıp 

Sevinçleri araladım derken 

Eczaneler kapanmıştır

Sonra, yanında mutlu olduğun insanlar 

Gelecek aklına, bakacaksın uzaklara 

Acılar kuşattığında hayatını askıya asacak 

Dertlerini katlayıp dolaba koyacaksın 

Kapısını kilitleyeceksin gamın 

Eczaneler kapanmıştır.

Üçüncü Sinema kitabımın 58.sayfasında yer alan "Eczaneler kapanmıştır" başlıklı şiirimin içinden..

"Bazıları Olmadığı Kişiyi Yaşar"

Yaşamak doğmaktır.Uzun süre doğum sancısı çekeriz ve sonunda kendimizi doğururuz.Bazıları da doğmayı reddeder olmadığı kişiyi yaşar.

"Toprağın altında olan tüm annelere mektup var".

"Toprağın altında olan tüm annelere mektup var. Anneler gününüz kutlu olsun."

Kocaman kadın olmama rağmen sana ne zaman duygumu anlatmak istesem alt çenem atıyor yüreğim yanıyor anne!"